Voor de tweede keer nam de Duitse stad in gezamenlijkheid met de Nederlandse teams deel aan deze vrijheidsloop. De route van Wageningen naar Emmerich is ongeveer 80 kilometer waarbij het vuur door de nacht en de ochtend wordt gedragen. Bij gedenkwaardige plekken zoals het Airborne monument in Oosterbeek en Bronbeek in Arnhem hielden de atleten onderweg even stilgehouden.
De avond ervoor was Hinze in Zevenaar bij de herdenking van de Nederlandse slachtoffers uit die plaats. “Ik ben blij dat ik dat heb kunnen doen ondanks de wetenschap dat het gevoelig ligt in Nederland. Veel families dragen het verdriet van wat door Duits geweld is gebeurd.Maar aanwezig zijn is ook een teken van verzoening en vriendschap. Kijkend naar nu Oekraïne, is het niet alleen aan de politiek die als enige iets aan vrede kan doen. Dat begint hier door het met elkaar te doen; samenleven zonder dat de landsgrens in bestaat.” Later op de avond vertrok Hinze naar Wageningen om daar de lopers uit te zwaaien.
Voor Miranda van Tent en Michael Weigand, een deelnemend Nederlands-Duits stel, is het voor hen een manier om een steentje bij te dragen aan de vrijheid en je vrij voelen. Elke 10 kilometer wisselden zij van hardlopen en fietsen met elkaar. Gedurende de hele nacht en de vroege ochtend is dat doorgegaan. De loop maakt ook bepaalde emoties los. Miranda’s moeder is vorig jaar overleden en afgelopen week verloor ze een goede vriendin. “Ik ren voor mijn moeder en dan is het eigenlijk niet moeilijk om het vol te houden. De eer is voor haar.”
Rond 9.15 uur arriveert de groep op het plein voor het stadhuis in Emmerich, waar zij het Vrijheidsvuur officieel ontstaken. Daarna nodigde burgemeester Hinze alle lopers en omwonenden uit voor een gezamenlijk ontbijt in de Christuskirche.
Het comité van de Stichting Herdenken Bevrijding Bergh staan de lopers in Emmerich op te wachten. “We beleven dit als een unieke ervaring: Nederlanders en Duitsers die de loop van Wageningen naar Emmerik en verder naar Gendringen en ’s-Heerenberg samen organiseren. We zijn buurlanden, buurgemeenten en hebben elk grensoverstijgende belangen om dit samen te doen. De grens bestaat niet meer in onze levens, alleen slechts op papier. We merken dat de Duitse betrokkenen dit initiatief heel positief ervaren.”
