Montferland grijpt in bij IKC: ‘Dit moest stoppen, anders liep het uit de hand’

“De boodschap kwam gewoon niet over. Het voelde alsof we steeds te horen kregen: ga maar rustig slapen, wij weten wel wat goed voor u is”, zegt John Teunissen van EENMontferland. Zijn partij was de trekker van de ingreep. Vier jaar na de start, miljoenen verder, en er staat nog altijd geen school. Teunissen: “Dan moet je het zelf maar onderzoeken. En dit is wat je dan krijgt.”

Het IKC moest hét nieuwe onderwijsgebouw van ’s-Heerenberg worden. Mooi plan, brede samenwerking, vrolijke plaatjes. Maar elke stap werkte als vliegeren in windstilte: trekken, wachten, weer een touwtje repareren. De fusie van twee scholen ging niet door, het ontwerp bleek te duur, de exploitatie onbetaalbaar, deadlines verdwenen achter de horizon.

“Het is een verdrietig dossier”, zegt Merel Balduk van het CDA. “Het had zo mooi kunnen zijn. Kinderen verdienen geen klaslokalen waar ze met hun jas aan moeten zitten zoals nu het geval is.”

De gele kaart
Ondanks de frustratie werd het geen politieke afrekening, maar een waarschuwing met tanden. D66-fractievoorzitter Freddy van Dijken zei het hardop: “Is dit bestuurlijke onkunde? Hebben we zelf te weinig gedaan?” Volgens hem is de aangenomen motie “een gele kaart”. Een meteen voelbare. Rob Mos van Helder ging nog een stap verder: “Er is maar één woord: sprakeloos. Het is geen twee voor twaalf, het ís één over twaalf.”

Externe bewaking, geen vrijblijvende praatjes
De raad grijpt nu in met stevige voorwaarden. Zo moet er per direct een externe financieel bewaker komen, en ook een externe projectleider die het project opnieuw gaat opbouwen. Niet intern. Niet vrijwillig. Maar verplicht.

Daarnaast moet het college harde deadlines halen. De eerste staat al over een paar weken:
16 december moet er een nieuwe planning liggen, zodat 18 december een besluit genomen kan worden. Geen planning? Dan geen doorstart.

Wethouder met schaamrood
Wethouder Ingrid Wolsing erkende tijdens het debat dat het college “zaken anders had moeten doen”. Bijna schuldbewust: “De complexiteit is onderschat. Financiële bewaking, informatievoorziening… dat had anders gemoeten. Ik ga mijn stinkende best doen om het vertrouwen terug te winnen.”

De hele raad keek toe. Niet woest. Maar moe. Het was duidelijk: dit is de laatste bocht vóór de afgrond.

Eensgezinde, constructieve raad
De motie waarmee ingegrepen wordt, werd unaniem gesteund. Veel partijen lieten dan ook weten blij te zijn met de samenwerking in aanloop naar deze motie. “Ik ben blij dat we allemaal over eigen schaduw heen zijn gestapt”, zegt Balduk. Teunissen, initiatiefnemer van de motie, was blij met alle steun: “Ik ben trots op de andere partijen dat ze hun eigen belangen ondergeschikt hebben gemaakt aan het belang van Montferland.”